Turks Fruit
12 March 2007
Hoi, ik ben Robert Dorn, de drummer van het bandje dat vanaf eind oktober tot eind april 2006 met zo’n 130 optredens in de 55 grootste theaters van Nederland te zien is met de musical Turks Fruit. Nou moet je de term ‘musical’ in deze niet te letterlijk nemen, zeg maar dat stereobeeld van mierenzoete liedjes met huppelende mensen in verenpakken en een orkestje ergens weggemoffeld onder het podium. Neen! Ze hebben het deze keer, tot de grote vreugde van de cast en band, helemaal anders aangepakt. We zijn met het bandje namelijk continu op het podium aanwezig, waarbij de gitarist en de bassiste zelfs nog wat bijrolletjes opvangen. Antonie Kamerling bekleed samen met Jelka van Houten de hoofdrol. Sjoerd Pleysier en Ellen Evers zijn de vader en moeder in het verhaal. Daarnaast speelt er nog een ensemble mee van 4 meiden die allerlei bijrolletjes hebben en koortjes zingen. Het bandje is ook niet zo heel groot, lekker basic zelfs: gitaar, toetsen, bas en drums dus, hier en daar aangevuld met wat sound fx van een sequencer.
De nummers zijn allesbehalve mierenzoet, integendeel; ruwe maar hippe popsongs, geschreven door Jan Tekstra en Fons Merkies. Die nummers vragen om een te gekke, degelijke sound van de band. Zo speelt onze toetsenist ook vrijwel alleen maar met rhodes en hammond, wat echt zo’n vintage draai geeft aan het geheel.
Vraag niet hoe, maar voor het zoeken naar een te gekke drumsound ben ik vanuit het hoge noorden (Leeuwarden om precies te zijn) bij Adams Drumworld in de showroom beland. Op de automatische piloot ben je dan toch altijd geneigd om het te zoeken in de hoek van sets waarvan je hebt gehoord, gelezen of gezien dat het te gek klinkt. Ik wil ook niet ontkennen dat dat vaak ook wel zo is, maar dankbaar gebruikmakend van het gegeven dat ze bij Drumworld in de etalage al meer sets hebben staan dan de gemiddelde muziekwinkel in z’n gehele showroom, ben ik eens gaan luisteren naar wat er meer stond. Ondanks dat ik zoals velen wel een beetje gevoelig ben voor de A-merken onder drums, durf ik het ook altijd wel aan om met iets aan te komen waarvan de rest van de band en de geluidstechnicus niet direct vertrouwd instemmend reageren als ik het uit m’n tassen haal.
Ik gebruik altijd het liefst m’n oren bij uitzoeken van m’n materiaal, want het feit dat er maar zo’n 5 tot 10 grote merken op de drummarkt zijn, maakt tegenwoordig steeds meer ten onrechte dat de rest automatisch onder de categorie ‘B-merk’ valt.
Doordat het, ondanks het feit dat de meeste nummers toch behoorlijk wat body mogen hebben, toch een theater setting blijft, is één van de belangrijkste criteria toch wel dat de ketels bij een relatief laag volume al een goede sound hebben. Zulke ketels heb ik kunnen vinden, welteverstaan de ketels uit de 8000 serie van Adams. Ik gebruik ze met remo coated ambassadors, waarbij ze precies de open, maar ook hele vette ronde sound hebben die ik te gek vind voor stevige popnummers. Met een 10 en 12” tom en een 15” tom voor net dat beetje extra laag ten opzichte van de standaard 14” tom in een fusion setting. Er zitten (volgens mij op verzoek van Wolkers zelf) ook wat jazz georiënteerde dingen in, die ik met brushes speel. En ook dan krijg ik bij deze ketels weer die lekkere complete sound, die vooral veroorzaakt wordt doordat de ketels een goede sustain hebben, iets wat ik vaak mis –ook bij duurdere drumsets-. De 22” bassdrum heeft, met een powerstroke 3 erop, gewoon een lekker vertrouwd laag, zoals te verwachten van een goede kick. Wat me wel verbaasde is dat er met zo’n leuke chromen display ring van 6” aan de voorkant en een dempmatje erin, na een vette lage dreun met veel attack, toch nog een soort van kleine warme sustain achteraan komt bij deze kick. Helemaal goed dus. Ten slotte de snare nog even, die gebruik ik ook uit de zelfde serie, een 14x5” houten snare. Wat ‘m helemaal geschikt maakt voor de theater-setting is dat, ondanks dat ik ‘m gebruik met gewoon een coated ambassador of een CS coated erop, waardoor je toch zo’n open snaresound krijgt met de nodige boventoon ‘ring’, deze snare toch heel beheersbaar blijft qua sound. Dat komt natuurlijk ook omdat het hout is. Veel snares heb ik altijd gebruikt met zo’n Genera Dry vel van Evans. Voor theater ook erg geschikt, maar direct ook heel erg (veel te) netjes. Ook in z’n algemeenheid is zo’n genera dry een vel dat altijd wel goed klinkt op elke willekeurige snare. Zo’n ambassador legt dan toch altijd veel meer de ware sound van een snare bloot, en ja, daar was ik ook bij de snare van deze set best wel een beetje van onder de indruk.
Inmiddels zitten we zo halverwege de repetitieperiode, ondertussen hebben we al wat promodingetjes gedaan op de uitmarkten in Rotterdam en Den Haag, en een persconferentie met Jan Wolkers hemzelf erbij, waarmee we ook allemaal gezellig op de foto zijn geweest! (helemaal rechtsboven op de foto, dat ben ik dus) Tijdens de persconferentie heb ik onze geluidsman trouwens alvast even kennis kunnen laten maken met deze set, en die was volgens mij ook wel onder de indruk van de sound…… zelf ook even checken?? Kom dan vooral even een voorstelling bezoeken… om het verhaal zelf, gespeeld door acteurs die helemaal geknipt zijn voor deze ‘musical’ hoef je het ook al niet te laten!
Groeten!
Robert
